O efecto da morfoloxía de fibras sobre as propiedades e a calidade da pulpa

Na industria do papel, a morfoloxía de fibras é un dos factores clave que determinan as propiedades da pulpa e a calidade final do papel. A morfoloxía de fibra abarca a lonxitude media das fibras, a relación de grosor da parede das células da fibra ata o diámetro das células (denominado relación parede-cavidade) e a cantidade de heterocitos non fibrosos e feixes de fibras na pulpa. Estes factores interactúan entre si e afectan conxuntamente a resistencia do enlace da pulpa, a eficiencia de deshidratación, a copia do rendemento, así como a forza, a dureza e a calidade global do papel.

1) Lonxitude media da fibra
A lonxitude media das fibras é un dos indicadores importantes da calidade da pulpa. As fibras máis longas forman cadeas de rede máis longas na pulpa, o que axuda a mellorar a forza do enlace e as propiedades de tracción do papel. Cando aumenta a lonxitude media das fibras, aumenta o número de puntos entrelazados entre as fibras, permitindo que o papel disperte mellor o estrés cando se somete a forzas externas, mellorando así a forza e a dureza do artigo. Polo tanto, o uso de fibras de lonxitude media máis longas, como a pulpa de coníferas de abeto ou o algodón e a pulpa de liño, pode producir maior resistencia, mellor dureza do papel, estes traballos son máis adecuados para o seu uso na necesidade de maiores propiedades físicas da ocasión, como materiais de envasado, papel de impresión e así por diante.
2) A relación de grosor da parede das células da fibra co diámetro da cavidade das células (relación parede-cavidade)
A relación de parede a cavidade é outro factor importante que afecta ás propiedades da pulpa. A relación inferior a parede a cavidade significa que a parede das células da fibra é relativamente delgada e a cavidade celular é maior, de xeito que as fibras do proceso de pulpo e de fabricación de papel é máis fácil de absorber a auga e suavizarse, propicios para o refinamento das fibras, a dispersión, a dispersión, a dispersión, a dispersión e entrelazando. Ao mesmo tempo, as fibras de paredes finas proporcionan unha mellor flexibilidade e petidabilidade ao formar papel, facendo que o papel sexa máis adecuado para procesos de procesamento e formación complexos. En contraste, as fibras con altas relacións de parede a cavidade poden levar a un papel excesivamente duro e quebradizo, que non é propicio para o procesamento e uso posteriores.
3) Contido de heterocitos non fibrosos e feixes de fibras
As células non fibrosas e os feixes de fibras na pulpa son factores negativos que afectan á calidade do papel. Estas impurezas non só reducirán a pureza e a uniformidade da pulpa, senón tamén no proceso de fabricación de papel para formar nós e defectos, afectando a suavidade e a forza do papel. Os heterocitos non fibrosos poden orixinarse en compoñentes non fibrosos como a cortiza, a resina e as enxivas na materia prima, mentres que os feixes de fibras son agregados de fibra formados como consecuencia do fracaso da materia prima para disociarse suficientemente durante o proceso de preparación. Polo tanto, estas impurezas deben eliminarse o máximo posible durante o proceso de pulpa para mellorar a calidade da pulpa e o rendemento do papel.